ใน รายการ “เชื่อมั่นประเทศไทยกับนายกฯ อภิสิทธิ์” เมื่อวันที่ 9 ส.ค.ที่ผ่านมา นายกรัฐมนตรีบอกว่า รัฐบาลจะมีการปรับปรุงการเดินรถไฟตามแผนปฏิบัติการไทยเข้มแข็ง ให้รถไฟมีความเร็วเพิ่มขึ้นจาก 80 เป็น 120 กม./ชม รวมทั้งจะสร้างรางคู่ เช่นที่ฉะเชิงเทราแหลมฉบัง และขึ้นไปที่แก่งคอย จ.สระบุรี ซึ่งจะทำให้รถไฟที่มาจากทางเหนือและอีสานสามารถลงไปถึงแหลมฉบังได้รวดเร็ว มากขึ้น โดยเรื่องของความเร็วเพิ่มขึ้นที่เรียกว่าระยะที่ 5 ระยะที่ 6 นั้น ส่วนใหญ่จะไปทางอีสาน ทางบัวใหญ่ออกไป

ส่วนการเชื่อมโยงกับประเทศเพื่อนบ้านนั้น นายกรัฐมนตรีบอกว่า จะต้องดู ในแง่ของความร่วมมือกับต่างประเทศ โดยภาคเหนือจะออกไปทาง อ.เชียงของ จ.เชียงราย ไปถึงจีน อีสานจากหนองคายข้ามแม่น้ำโขงไปลาว แล้วเส้นทางจากมุกดาหาร ไปเชื่อมโยงกับอีสต์ เวสต์ คอริดอร์ คือทางตะวันออก ตะวันตก และไปที่อุบลราชธานี ไปต่อกับกัมพูชาตรง อ.อรัญประเทศ จ.สระแก้ว

ส่วนทางใต้ก็จะเชื่อมโยงที่สุไหงโก-ลก และปาดังเบซาร์ ส่วนจุดตัดระหว่างรถไฟกับถนนที่มีปัญหา โดยเฉพาะในกรุงเทพฯ ทำให้เกิดปัญหารถติดนั้น วันข้างหน้าจะต้องพยายามให้รถไฟวิ่งเข้ามากลางเมืองน้อยลง โดยทำให้โครงข่ายรถไฟ รถไฟฟ้าใต้ดินสมบูรณ์ขึ้น สถานีหลักก็จะเริ่มกระจายออกนอกเมือง

นายอภิสิทธิ์ ยังบอกด้วยว่า หากมีการปรับปรุงระบบรถไฟ ก็จะมีการจ้างงานจำนวนมาก โดยตั้งเป้าไว้ที่ 1.5-2 ล้านอัตรา ในอีก 3 ปีข้างหน้า โดยการปรับปรุงเรื่องการรับน้ำหนักของรถไฟนั้นได้ทำไปแล้วอยู่ในระยะที่ 3 และกำลังดำเนินการระยะที่ 4 ซึ่งโครงการไทยเข้มแข็งจะทำในระยะที่ 5 และ 6 แล้วต่อไปจะ ทำต่อเป็นระบบรางคู่ คือ ฉะเชิงเทรา-แหลมฉบัง แล้วก็ขึ้นไปที่แก่งคอย

รถไฟที่มาตรงนี้จะสามารถใช้ประโยชน์จากรางคู่ได้ โดยเฉพาะด้านการขนส่งสินค้า ซึ่งที่หนองคาย จะพยายามต่อจากท่านาแล้งออกไป ในจุดที่มีสะพาน เช่น มุกดาหาร และนครพนม หรือทางตะวันตกจะไปออกที่เมืองกาญจนบุรี ที่ จะไปท่าเรือทางพม่า โดยในส่วนที่จะเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้านนั้นต้องใช้งบประมาณราวๆ 1 แสนล้านบาท แต่ส่วนที่จะทำรางคู่และปรับปรุงรางเดิมนั้น น่าจะประมาณ 4 หมื่นล้านบาท และนายกรัฐมนตรียังหวังว่าในอนาคตไทยจะสามารถมีรถไฟที่มีความเร็ว 200 กม./ชม ในประเทศไทยด้วย

จากข้อมูลเรื่องบทบาทของรถไฟไทยในศตวรรษที่ 21 โดยว่าที่ร.ต.ธนัช สุขวิมลเสรี บอกว่า จากการศึกษาการพัฒนาระบบรถไฟความเร็วสูงภายในประเทศ มักจะพบว่าความคุ้มทุนทางเศรษฐกิจ เป็นไปได้ยาก เส้นทางที่พอจะเป็นไปได้มากที่สุดคือเส้นทางสายตะวันออกเชื่อมกรุงเทพฯ กับท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ และต่อออกไปสู่ Eastern Seaboard แต่เส้นทางสายนี้ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้ระบบรถไฟความเร็วสูงมาก เนื่องจากระยะทางไม่ไกลนัก

ถึงแม้ว่ารถไฟความเร็วสูงจะสามารถแข่งขันกับเครื่องบินได้ดีใน หลายๆ กรณี แต่ไทยเป็นประเทศที่มีกรุงเทพฯ เป็นเมืองขนาดใหญ่ จึงเป็นไปได้ยากที่จะลงทุนระบบรถไฟความเร็วสูง ดังเช่นระบบ TGV เพื่อเชื่อมเมืองภายในประเทศ จะคุ้มทุนภายใน 10-20 ปีข้างหน้า แต่ถ้าพิจารณาถึงการเชื่อมประเทศต่างๆ ซึ่งมีประชากรมากเข้าด้วยกัน และหลังจากการรวมตัวเป็นตลาดเสรี (AFTA) คาดว่าประเทศในภูมิภาคจะมีระบบเศรษฐกิจที่เชื่อมเข้าด้วยกัน และเดินทางระหว่างเมืองในภูมิภาคเป็นจำนวนมาก

อย่างไรก็ตาม รถไฟความเร็วสูงนับว่าเป็นอีกตัวเลือกหนึ่งของนักท่องเที่ยวและคนไทยระดับ กลางถึงระดับบน ส่วนรถไฟไทยเดิมนั้นก็ยังคงมีให้บริการอยู่สำหรับนักท่องเที่ยวที่มีงบจำกัด และคนไทยระดับล่างถึงระดับกลาง เนื่องจากรถไฟความเร็วสูงมีอัตราค่าโดยสารค่อนข้างแพง อาจเทียบได้กับสายการบิน แต่มีความปลอดภัยสูงกว่ามาก ดังนั้นหากโครงการนี้เกิดได้จริงก็คาดว่าจะมีผลดีตามมาอีกมากมาย ทั้งเรื่องการท่องเที่ยว การขนส่ง และอื่นๆ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น หากจะมีการลงทุนในโครงการที่ใหญ่เช่นนี้และใช้เงินลงทุนจำนวนมหาศาล รัฐบาลก็ควรที่จะมี ข้อสรุปที่ดีจากข้อมูลที่วิเคราะห์วิจัยที่มีความถูกต้องชัดเจน การวางแผนที่รอบคอบรัดกุม มากกว่าการคิดประมาณการ และที่สำคัญต้องมีความสุจริต โปร่งใส เพราะหากเมื่อใดมีเรื่องการทุจริตเข้ามาเกี่ยวข้อง ความล้มเหลวก็จะมาจ่อตั้งแต่เริ่มต้น นั่นก็เท่ากับว่า การลงทุนเป็นเพียงการนำเงินไปถลุงเล่น เพราะเงินมหาศาลขนาดนั้นเพียงแค่ภาษีของประชาชนคงไม่พอ แน่นอนคงจะต้องมีการกู้หนี้ยืมสินมาลงทุนด้วย เมื่อโครงการไม่สำเร็จนอกจากประชาชนจะต้องเสียเงินไปเพราะการทุจริตแล้ว ยังจะต้องมาแบกรับหนี้สินที่ตัวเองไม่ได้ก่ออีก

ดังนั้น รัฐบาลต้องใจเย็น คิดให้รอบคอบ วางกรอบให้รัดกุม เพราะหากทำได้ดี นี่ก็จะเป็นการพัฒนาระบบคมนาคมพื้นฐานของประเทศให้มีความก้าวหน้าไปอีกระดับ หนึ่ง หลังจากที่เรายังหยุดอยู่ที่เดิมมาหลายสิบปี