จาก โพสต์ทูเดย์

เฟซบุ๊ก Sulak Sivaraksa

[ นุ่งโจงกระเบน ]
.
เมื่อผมแต่งงานในปี พ.ศ.๒๕๐๗ ได้ชักชวนให้ใครต่อใครนุ่งผ้าม่วงไปร่วมงาน มาสเตอร์เจริญ บุญมโหตม์ ก็กรุณานุ่งผ้าม่วงไปรดน้ำผมกับเจ้าสาวที่วังกรมหมื่นพิทยลาภพฤฒิยากร แต่พระยาศราภัยพิพัฒของตัว ท่านบอกว่าเป็นวังเจ้านาย ถ้าท่านนุ่งผ้าม่วงเข้าไป ท่านจะถูกกล่าวหาว่าเป็นศักดินา แต่พวกเราก็นุ่งผ้าม่วงกันหลายคน รวมทั้งมาสเตอร์จรรยา เสนีวงศ์ฯ ซึ่งเป็นคนเตรียมน้ำใส่สังข์ให้ผู้หลักผู้ใหญ่รดให้เจ้าบ่าวเจ้าสาว น้องชายผมก็นุ่งผ้าม่วงไปในฐานะผู้ช่วยมาสเตอร์จรนยา เจ้าคุณอนุมานราชธนกับคุณหญิง มาถอดมงคลให้ แต่ท่านก็ขออภัยที่ต้องแต่งชุดสากล เพราะท่านตรงมาจากราชบัณฑิตยสถาน ซึ่งท่านเป็นประธานกรรมการอยู่
.
สำหรับการเลี้ยงตอนค่ำ ที่เรือนไทยของคุณตุลกับคุณจันทร์แจ่ม บุนนาค ในซอย ๘๑ ถนนสุขุมวิทนั้น เจ้าคุณอนุมานฯท่านนุ่งผ้าม่วงไป ดังในกรมพิทยลาภฯก็เสด็จ ส่วนเพื่อนของผมที่เป็นผู้ชาย แทบทุกคนนุ่งผ้าม่วงไป อังคาร กัลยาณพงศ์ นุ่งผ้าม่วงขึ้นรถเมล์ขาว อวบ สาณะเสน เป็นตากล้องสำหรับงานดังกล่าว ก็ยังนุ่งผ้าม่วงมาร่วม ยังเพื่อนสาว ๆ ของเขา จากศิลปากร ก็นุ่งซิ่นแบบไทยไปเป็นแถว ทำให้งานครึกครื้นเป็นอันมาก
.
สมัยนั้น เจ้านายฝ่ายใน รวมถึงหม่อมเจ้าและหม่อมราชวงศ์ มักจะนุ่งซิ่นไปงานที่โรงละครแห่งชาติ พวกเพื่อนสาว ๆ จากมหาวิทยาลัยศิลปากร เห็นว่า พวกเราก็น่าจะนุ่งผ้าซิ่นกันบ้าง ก็เลยนัดกันไป ๔ - ๕ คน นุ่งผ้าซิ่นไปดูโขนของกรมศิลปากร ดูชั้นบนที่โรงละครแห่งชาติ ตอนเลิกคุณเธอเหล่านี้เดินลงมาจากชั้นบน ผู้คนแหวกทางให้เป็นแถว นึกว่าเธอเป็นผู้ลากมากดีมาจากวังไหนก็ไม่รู้ เป็นเหตุให้พวกเราสนุกสนานกันมาก
.
ตัวผมเอง เมื่อกลับมาจากอังกฤษก็ได้นุ่งผ้าม่วง ใส่เสื้อราชปะแตน ไปบูชาพระแก้วมรกต เจอคุณหลวงคนหนึ่งซึ่งทำหน้าที่จัดเวรให้พระมาเทศน์ในวันอุโบสถ ผมก็เลยถามแกว่า "มีเทศน์ตอนกี่โมง" แกบอก "ตอนสามโมงเช้า กระหม่อม" ผมเลยได้เป็นเจ้าชายกำมะลอไป
.
ในช่วงนั้น ผมมักไปร่วมโต๊ะเสวยกับในกรมพิทยลาภฯที่วังของท่าน แทบทุกวันเสาร์ ได้นุ่งผ้าม่วงไปเป็นประจำ ภายหลัง ม.ร.ว.รุจยา อาภากร ซึ่งเคยเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ แม่เขามาจากสกุลสุขุม ซึ่งเป็นญาติสนิทกับหม่อมประยูร ของในกรมพิทยลาภฯ เล่าให้ผมฟังว่า หม่อมมารดาบอกกับเขาว่า "แม่ก็รู้จักเจ้านายหนุ่ม ๆ แทบทุกกรม แต่ตอนนี้มีองค์หนึ่ง มาเฝ้าในกรมฯอยู่เนือง ๆ ไม่รู้ว่าเป็นหม่อมเจ้ากรมไหน" นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การแต่งตัวแบบไทย ๆ ก็กลายเป็นเจ้านายไปได้ง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่ในกรมพิทยลาภฯ รับสั่งกับผมว่าการนุ่งโจงกระเบนไม่ได้เป็นเอกสิทธิ์ของเจ้า ใคร ๆ ก็นุ่งได้
.
ในช่วงนั้น ม.จ.พูนพิศมัย ดิศกุล โปรดปรานผมมาก รับสั่งกับผมว่า ผมรู้เรื่องเสด็จพ่อของท่าน ดีกว่าหม่อมเจ้าชายน้อง ๆ ของท่านเป็นไหน ๆ รับสั่งเรียกผมในที่สาธารณะว่า "น้องชาย ๆ" เป็นเหตุให้มีคนมา "กระหม่อม" กับผม จนท่านหญิงพูนฯ รับสั่งว่า "คนนี้เขาไม่ใช่เจ้าหรอกจ้ะ ฉันยกให้เขาเป็นน้อง เพราะเขารู้เรื่องเสด็จพ่อของฉัน ดีกว่าน้องชายคนฉัน หลายต่อหลายคนทีเดียว"
.
ที่ผมนุ่งผ้าม่วง ก็เพราะผมโกรธที่จอมพล ป. พิบูลสงคราม สั่งเลิกแต่งตัวดังกล่าว หาว่าเราเอาอย่าเขมรมา ทั้งที่การนุ่งผ้าม่วง ใส่เสื้อราชปะแตนนั้น เป็นของคิดขึ้นในรัชกาลที่ ๕ นี่เอง และเขมรก็เอาอย่างเราไป แน่นอน ในสมัยโบราณ ประเทศในภูมิภาคแทบนี้ก็เอาอย่างซึ่งกันและกัน สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ทรงอธิบายว่า พม่าเขานุ่งลอยชาย เพื่ออวดอัครฐาน เวลาทำการทำงาน เขาก็โจงกระเบนขึ้นไปอย่างเรานั่นเอง เขมรก็เช่นกัน ดังเราใช้คำว่า 'ถกเขมร' ซึ่งแสดงให้เห็นว่าบางครั้งเขาทะมัดทะแมงกว่าเราด้วยซ้ำไป
.
ผู้ดีไทยแต่ก่อน เวลาอยู่บ้านก็นุ่งลอยชายกันทั้งนั้น ต่อเมื่อมีผู้หลักผู้ใหญ่มาหา จึงจะนุ่งโจงกระเบน เช่น ม.จ.จงจิตรถนอม ดิศกุล รับสั่งเล่าว่าเจ้าคุณจอมมารดาสำลี เวลาอยู่ในพระบรมมหาราชวัง ท่านจะโจงกระเบนตลอด หากเวลาท่านออกไปบ้านท่านที่คลองมอญ ท่านจะนุ่งลอยชาย โดยไม่โจงกระเบนเอาเลย .
.
เพราะฉะนั้น การแต่งตัวชนิดโจงกระเบนนั้น เป็นวัฒนธรรมดั้งเดิมของเรา ไม่ควรที่เราจะยอมให้เผด็จการบังคับให้เราถอนรากถอนโคนจากเผด็จการของเรา ดังให้เราแต่งตัวเป็นแหม่มกะปิ และไทยขนมปังกันจนตราบเท่าทุกวันนี้ โดยที่ในบัดนี้ เราไม่มีความภูมิใจอะไรกันเลยกับการมีชื่อเสียงอย่างไทย ๆ แม้โทรทัศน์ของรัฐก็มีชื่อเป็นฝรั่งเช่น ThaiPBS หนังสือพิมพ์ภาษาไทยก็เช่นกันเช่น ไทยโพสต์ โพสต์ทูเดย์ เดลินิวส์ แม้ลูกเล็กเด็กแดงตามหัวบ้านหัวเมืองก็มีชื่อว่า แฟรงค์ เอิร์ท ฯลฯ มิไยต้องเอ่ยว่า การใช้ภาษาไทยที่ปนเปื้อนไปด้วยนมเนยนั้น ก็ไม่เห็นจะอับอายอะไรกันเลย
.
ส.ศ.ษ.

ที่มา : https://www.facebook.com/sulak.sivaraksa/posts/10152968172227798:0

สำนักงานบัญชี,สำนักงานสอบบัญชี,ทำบัญชี,สอบบัญชี,ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน