จากประชาชาติธุรกิจ

คอลัมน์นอกรอบ โดย นฤนาถ พงษ์ธร

สัปดาห์ก่อนที่นายกรัฐมนตรี พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา เดินทางไปประชุมสุดยอดอาเซียน-สหรัฐอเมริกา สมัยพิเศษ (The U.S. - ASEAN Leaders Summit) ที่แคลิฟอร์เนีย ตามคำเชิญของ ประธานาธิบดีบารัก โอบามา เนื้อหาในการพูดคุยครอบคลุมการเสริมสร้างความเป็นหุ้นส่วนเชิงยุทธศาสตร์อา เซียน-สหรัฐในทุกมิติ รวมถึงการสานต่อความเป็น หุ้นส่วนด้านเศรษฐกิจและการพัฒนาอย่างยั่งยืน ซึ่งจากนัยแล้วพอจะมองออกว่าน่าจะมีการ "กล่อม" ประเทศไทยให้เข้าร่วม ความตกลงหุ้นส่วนยุทธศาสตร์เศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก (TPP)

ความกังวลของผู้ที่คาดว่าจะได้รับผลกระทบหากประเทศไทยเข้าร่วม TPP ต่างทยอยแสดงออกและบอกกล่าวให้รัฐบาลรับทราบแล้วเป็นระยะ เพื่อให้ภาครัฐได้ศึกษาเปรียบเทียบก่อนการตัดสินใจ ขณะที่อีกกลุ่มก็ยืนยันความต้องการให้รัฐบาลเข้าร่วม โดยอ้างถึงผลประโยชน์ที่กลุ่มของตนจะได้รับ ซึ่งนั่นทำให้ รัฐบาลต้องชั่งน้ำหนักและตัดสินใจให้ดี

ในฐานะที่เกี่ยวข้องใกล้ชิดอยู่กับผู้คนในแวดวงภาคเกษตร ได้รับรู้ถึงความกังวลใจของเกษตรกร ซึ่งไม่ใช่การตีตนไปก่อนไข้ ไม่ใช่การอุปทานหมู่ แต่เป็นเรื่องของหลักการและเหตุผล เป็นความเป็นความตายของอาชีพ ของครอบครัว และของลูกหลานเกษตรกรไทย

ล่าสุดแม้แต่ คณะกรรมการธุรกิจปศุสัตว์หอการค้าไทย และ สภาหอการค้าแห่งประเทศไทย ที่ได้รับทราบถึงแนวโน้มการเกิดหายนะครั้งนี้ ยังถึงกับยื่นหนังสืออย่างเป็นทางการถึงรองประธานหอการค้า โดยแสดงจุดยืนว่า ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่ไทยจะเข้าร่วม TPP

พร้อมระบุเหตุผลไว้อย่างชัดเจน 2 ประการคือ 1.สหรัฐอเมริกา แคนาดา และออสเตรเลียเป็นผู้ผลิตและส่งออกเนื้อสุกรและเนื้อไก่รายใหญ่ลำดับต้น ๆ ของโลก มีต้นทุนการผลิตสินค้าและผลิตภัณฑ์จากปศุสัตว์ที่ถูกกว่าประเทศไทยมาก จึงเป็นไปได้ที่ประเทศเหล่านี้จะนำสินค้าราคาต่ำที่ประชาชนของเขาไม่บริโภค เช่น เครื่องในหมู หัวหมู ขาหมู ปีกไก่ น่องไก่ เข้ามาทุ่มตลาดไทย

2.ปกติการผลิตสินค้าปศุสัตว์ของไทย สามารถผลิตได้มากเกินความต้องการบริโภคในประเทศ จนเป็นสาเหตุให้ราคาสินค้าในประเทศผันผวนและตกต่ำอยู่เป็นประจำ หากมีการทุ่มตลาดดังเช่นเหตุผลข้อแรก จะส่งผลให้เกษตรกรไทยทั้งรายเล็กและรายใหญ่ โดยเฉพาะรายที่สายป่านสั้นอาจต้องเลิกอาชีพไป ซึ่งในที่สุดจะกระทบต่อเนื่องไปยังห่วงโซ่การผลิตทั้งหมด ได้แก่ เกษตรกรผู้ปลูกข้าวโพด ถั่วเหลือง มันสำปะหลัง ผู้ปลูกข้าว โรงงานผลิตอาหารสัตว์ เกษตรกรที่ทำฟาร์มเลี้ยงสัตว์ แรงงานในโรงชำแหละและแปรรูปเนื้อสัตว์ รวมไปถึงผู้จัดจำหน่ายเนื้อสัตว์

แค่ 2 เหตุผลนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ ที่รัฐบาลจะมองข้าม หากเกิดการล่มสลายของอาชีพเกษตรกรในวงกว้างขนาดนี้ มิพักต้องคิดต่อว่า GDP ของประเทศจะยับเยินขนาดไหน ที่สำคัญเป็นการสูญเสีย ความมั่นคงทางอาหาร ซึ่งจะไม่เป็นผลดีต่อประเทศชาติในอนาคต

อุตสาหกรรมอื่นที่คาดเดาว่าตนจะได้รับประโยชน์มากมาย จะยืนยันมั่นใจได้แค่ไหนว่าสามารถชดเชย GDP ที่หายไปได้อย่างเท่าเทียม อีกนัยหนึ่งรัฐต้องทุ่มสรรพกำลังในการแก้ไขเยียวยากลุ่มเกษตรกรตลอดห่วงโซ่การผลิตนี้ไปอีกยาวนานเพียงใด จึงจะสร้างความมั่นคงทางอาหารของไทยให้กลับคืนมา

สิ่งเหล่านี้รัฐบาลควรหาคำตอบให้ได้ก่อนการตัดสินใจ

อย่างไรก็ตามคณะกรรมการธุรกิจปศุสัตว์หอการค้าไทยยังได้เสนอทางออกหากรัฐบาลตัดสินใจที่จะเข้าร่วม TPP ไว้ด้วยว่า "หากรัฐบาลไทยจะต้องเข้าร่วม TPP จริง ๆ ควรยกเว้นไม่นำ "สินค้าปศุสัตว์" ไปเจรจาลดภาษีเพื่อทำการค้าขายใน 12 ประเทศสมาชิก TPP หรืออย่างน้อยต้องคงภาษีนำเข้าไว้ที่อัตราร้อยละ 30 เท่าเดิม"

ข้อนี้เป็นไปเพื่อปกป้องเกษตรกรและภาคเกษตรของประเทศไทย ซึ่งมีตัวอย่างในหลายประเทศที่นำไปปฏิบัติ

นอกจากนี้แล้ว ยังมีข้อเรียกร้องอื่น ๆ คือ "ขอให้ภาครัฐจัดเตรียมงบประมาณสำหรับช่วยยกระดับเกษตรกรทั้งประเทศ เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพการผลิตและลดต้นทุนการผลิตให้ต่ำลง อันจะนำไปสู่ความสามารถแข่งขันที่เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะในกลุ่มผู้ปลูกพืชวัตถุดิบอาหารสัตว์ ซึ่งเป็นต้นน้ำของการผลิตเนื้อสัตว์ที่ปัจจุบันยังมีประสิทธิภาพต่ำมาก และขอให้รัฐบาลทบทวนมาตรการต่าง ๆ เพื่อให้ไทยสามารถส่งออกสินค้าปศุสัตว์ไปยัง 12 ประเทศสมาชิก TPP โดยเฉพาะสหรัฐอเมริกา ซึ่งปัจจุบันไทยไม่สามารถส่งออกเนื้อไก่สด แช่เย็นแช่แข็งไปยังตลาดสหรัฐได้"

เรียกว่าเป็นการดำเนินการใน 2 ด้าน ทั้งปกป้องอาชีพและเปิดตลาดใหม่ให้เกษตรกรไทย ถ้ารัฐบาลสามารถดำเนินการได้ตามแนวทางที่เสนอนี้ ภาคเกษตรคงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าประเทศไทยจะเข้าร่วม TPP หรือไม่ เพราะถือว่าภาครัฐได้เตรียมแผนรองรับเพื่อปกป้องอาชีพเกษตรกร อาชีพของบรรพบุรุษไทยไว้แล้วเป็นอย่างดี

สำนักงานสอบบัญชี,#สอบบัญชี,สำนักงานบัญชี,#ทำบัญชี,#ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน