จาก โพสต์ทูเดย์
| สวัสดีครับผม Mr. Leon มาแล้วครับ วันก่อนผมได้ดูรายการทีวีของสถานีโทรทัศน์ NHK World มีรายการชื่อ Lunch ON! ดูแล้วสนุกมาก จะติดตามชีวิตของพนักงานบริษัทไปดูว่าช่วงกลางวันพวกเขากินข้าวอะไรแบบไหนกัน มีสโลแกนประจำรายการประมาณว่า "กินอะไรก็จะมีวิถีชีวิตไปแนวนั้น" มีอักษรคันจิของญี่ปุ่นที่อ่านเหมือนกันเลย แต่คำแปลต่างกัน ดูคันจิ 2 ตัวนี้สิครับคำหนึ่งคือ 食 (Shoku) แปลว่า Food, Meal ส่วนอีกคำคือ 職 (Shoku) แปลว่า Work, Position รวมๆ คือ "กินอะไรก็จะมีวิถีชีวิตไปแนวนั้น" นั่นเอง พนักงานบริษัทที่ญี่ปุ่นบางทีมีแม่บ้านทำเบนโตะให้หิ้วมาทานที่ทำงาน แต่ถ้าบังเอิญวันนั้นพนักงานคนนั้นมีธุระด่วนต้องออกไปพบลูกค้าหรือออกไปจ๊อบงานข้างนอกพอดี จะมานั่งทานเบนโตะก็ไม่ทันซะแล้ว อาจต้องรีบทำงานให้เสร็จก่อน หรือไม่ก็ต้องรีบเข้าร้านอาหารแบบด่วนรีบกินรีบเดินทาง นี่ละครับอาหารการกินมันเกี่ยวข้องกับอาชีพเหมือนกัน มีอีกตัวอย่าง ช่วงที่คนทำงานก่อสร้างต้องควบคุมโปรแกรมที่อยู่ในตู้คล้ายๆ คอนเทนเนอร์ที่ถูกยกด้วยเครนสูงเป็นร้อยเมตรเหนือพื้นดิน เพื่อก่อสร้างโตเกียวสกายทรี เขาต้องอยู่ในตู้นั้นเป็นวันๆ แบบนี้เขาต้องมีคนเตรียมอาหารไว้ให้ แล้วก็ต้องเป็นอาหารที่ไม่ส่งกลิ่นรบกวนคนอื่นด้วย รายการไปสัมภาษณ์ว่าเขาทานอะไร อยู่สูงขนาดนี้ลงไปก็ไม่ได้ง่ายๆ อาหารที่เขาทานส่วนใหญ่ก็จะเป็นข้าวปั้นง่ายๆ อาจจะไส้เทมปุระ หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ท่าทางถ้าต้องกินทุกวันนี่คงน่าเบื่อเหมือนกันนะนี่ |
|||
|
|||
ช่วงเด็กๆ จนถึงประมาณมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนรัฐบาลส่วนใหญ่ทางโรงเรียนจะจัดอาหารกลางวันให้นักเรียน โดยจะเลือกสรรอาหารที่ครบตามหลักโภชนาการ มีผัก ผลไม้และที่สำคัญคือนมโค คนละกล่องทุกวัน เมื่อถึงเวลาทานอาหาร เจ้าหน้าที่จะนำอาหารมาส่งให้ใกล้ๆ ห้องเรียนของนักเรียนแต่ละชั้น นักเรียนกลุ่มที่เป็นเวรจัดอาหารวันนั้นๆ จะช่วยกันยกหม้ออาหาร ข้าว และภาชนะจามชามช้อนมาตั้งวางให้ที่โต๊ะตักอาหาร และนักเรียนคนอื่นๆ จะเข้าแถวถือถาดมารับอาหารที่เพื่อนที่เป็นเจ้าหน้าที่ตักอาหารจะตักให้ คนที่ได้รับอาหารแล้วต้องนั่งรอเพื่อนคนอื่นๆ ให้ตักอาหารให้ครบก่อนค่อยเริ่มทานอาหารพร้อมกัน ก่อนทานจะไหว้ขอบคุณคุณค่าของข้าวปลาอาหาร ตามปกติทุกคนควรจะทานให้หมด ตอนที่รับอาหารมาครั้งแรกจะถูกแบ่งในปริมาณพอดีๆ พออิ่ม ถ้ายังพอมีอาหารเหลืออยู่ สามารถไปต่อแถวได้อีก โรงเรียนที่ตั้งอยู่จังหวัดที่มีทรัพยากรอาหารอะไรมากก็มักจะได้ทานอาหารนั้นๆ อยู่บ่อยๆ บางครั้งอาหารบางอย่างแพงมากครับเช่น เนื้อปู แต่เด็กๆ ที่จังหวัดฟุกุอิ ได้ทานตลอดๆ ผมนี่อยากเป็นเด็กนักเรียนที่จังหวัดนี้จริงๆ เลย :) |
|||
*เป็นการฝึกให้ทุกคนรู้สึกมีความเท่าเทียมกัน ไม่มีใครรวยกว่าใคร เพราะทานอาหารเหมือนกันหมด *ฝึกให้รับผิดชอบในหน้าที่ของตน โดยการหมุนเวียนกันเป็นเจ้าหน้าที่บริการตักอาหาร *ฝึกความสามัคคีและอดทนโดยทุกคนต้องรอเพื่อนให้พร้อมก่อนจะทานพร้อมๆ กัน *ฝึกให้ทานอาหารที่ตัวเองเลือกไม่ได้ ฝึกให้รู้คุณค่าของโภชนาการ *ต้องเข้าแถวเรียงคิวเพื่อฝึกระเบียบวินัย และกรณีที่มีนักเรียนไม่มาแล้วอาหารในส่วนของน้องคนนั้นเหลืออยู่คนที่จะได้ทานต้องเป่ายิงฉุบ คือต้องมีการแข่งขันและเสียสละกันหน่อย รู้สึกว่าจะแฝงระเบียบวินัยและมารยาทต่างๆ ไว้เยอะอยู่เหมือนกันนะครับ ค่อยๆ ฝึกฝนกันไปเรื่อยๆ ตั้งแต่เด็กๆ นะครับค่อยๆ ดัดแบบไม้อ่อนยังพอดัดง่าย ฝึกแบบแฝงๆ โดยไม่ได้ยัดเยียด กลืนไปกับการใช้ชีวิตประจำวันนั่นเอง ต่อไปเมื่อเติบโตขึ้นมาอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย อาหารกลางวันที่ทานก็มีให้เลือกทั้งอาหารในโรงอาหารมหาวิทยาลัย หรือร้านอาหารรอบนอกมหาวิทยาลัยก็ได้ โตแล้วดูแลชีวิตตัวเองได้ แต่อาหารในโรงอาหารจะมีราคาถูกกว่าร้านทั่วไป คนทั่วไปก็เข้าไปทานได้นะครับ ผมนี่ก็บ่อยเลยไปเที่ยวไหนใกล้ๆ มหาวิทยาลัยที่ไรนี่ชอบแวะเข้าไปกินอาหารราคาไม่แพง บางทีเค้กชิ้นละร้อยเยน หรือสามสิบบาท ถูกมาก เค้กราคาร้อยเยนนี่ยังถูกกว่าบางร้านที่เมืองไทยหรือเปล่าเอ่ย ผมแนะนำโรงอาหารของ 3 มหาวิทยาลัยกลางโตเกียวเพราะอร่อยและไม่แพงแถมเดินทางสะดวก คือ ☆มหาวิทยาลัยเมจิ ที่นี่มีโรงอาหารอยู่บนตึกสูงมากๆ ขึ้นไปทานแล้วยังมองเห็นวิวโตเกียวมุมสูงที่สวยไม่แพ้ร้านอาหารแพงๆ เลย ☆มหาวิทยาลัยวาเซดะ โรงอาหารใกล้สวนไม่ว่าฤดูไหนๆ ก็สดชื่น ช่วงฤดูใบไม้ร่วงสามารถชมใบไม้แดงได้ด้วย ใกล้ๆ โรงอาหารยังมีคาเฟ่ฮิปๆ ชิลให้เลือกนั่งด้วย ☆มหาวิทยาลัยโตเกียว มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งประจำชาติ อยู่กลางโตเกียว พื้นที่ใหญ่โตกว้างขวาง ฤดูใบไม้เปลี่ยนสีก็มีนักท่องเที่ยวไปเที่ยวชมกันเยอะ |
|||
ที่โรงอาหารประจำสำนักงานหรือโรงงานนั้นๆ ทุกคนไม่ว่าจะประธานบริษัทหรือพนักงานเดินไลน์การผลิตก็จะต้องนั่งทานด้วยกัน เข้าแถวแบบเดียวกัน เลือกอาหารเหมือนๆ กัน เรื่องนี้มีชาวตะวันตกหลายคนที่เห็นลักษณะการทานอาหารแบบนี้แล้วตกใจเล็กน้อย แต่สำนักงานที่ไม่มีโรงอาหารของตนเอง อาจจะเป็นออฟฟิศตามเมืองใหญ่ หรือตึกย่านหรูหรากลางเมืองพื้นที่น้อย ช่วงพักกลางวันพนักงานก็จะไปทานอาหารตามร้านอาหารบริเวณสำนักกงานนั่นเอง และสำหรับร้านอาหารแล้วช่วงพักกลางวันจะเป็นช่วงที่ยุ่งมาก เพราะต้องทำงานแข่งกับเวลาเนื่องจากลูกค้าเยอะมากและมีเวลาจำกัด เพราะฉะนั้นถ้าจะไปเที่ยวแล้วเจอช่วงพักเที่ยงของพนักงานละก็อาจจะต้องรอคิวนิดหน่อยนะครับ ตามร้านอาหารทั่วไปแล้วช่วงมื้อกลางวันจะมีราคาถูกกว่ามื้อเย็น และบางร้านกำหนดเป็นเซ็ตอาหารไปเลยเช่นวันจันทร์เป็นเซ็ตไก่ทอด วันอังคารเซ็ตแฮมเบอร์เกอร์ เพื่อความรวดเร็วในการเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้าและสะดวกต่อการจัดเตรียมอาหาร ร้านอาหารไทยที่ตั้งอยู่ย่านใจกลางกรุงโตเกียวก็เป็นอีกร้านที่ขายดีมาก เมนูอาหารมื้อกลางวันของร้านนี้จะมีประมาณ 4-5 รายการเท่านั้น แต่ละรายการจะจัดเป็นเซ็ท มีสลัดผัก น้ำซุป และอาหารหลักตามเมนู อาหารจะถูกเตรียมอุ่นร้อนไว้แล้วรอแค่ออเดอร์ก็ยกไปเสริฟได้เลย รวดเร็วทันใจครับ อาหารไทยที่คนญี่ปุ่นชอบสั่งมีอะไรบ้างรู้ไหมครับ ก็มี แกงเขียวหวาน ผัดไท ข้าวผัด เป็นต้น ส่วนร้านอาหารญี่ปุ่นหรือร้านอาหารชาติอื่นๆ ก็มักจะขายเป็นเซ็ทในช่วงมื้อกลางวันเช่นกันครับ แม้กระทั้งร้านซูชิช่วงมื้อกลางวันก็ราคาย่อมเยากว่าช่วงเย็นมาก เป็นอย่างไรบ้างครับอาหารการกินมื้อกลางวันของคนญี่ปุ่น แล้วเพื่อนๆ ละครับทานอะไรช่วงพักกลางวัน |
สำนักงานสอบบัญชี,#สอบบัญชี,สำนักงานบัญชี,#ทำบัญชี,#ที่ปรึกษา,การจัดการ,เศรษฐกิจการลงทุน
