จาก โพสต์ทูเดย์

สลับจากกินอาหารปลาน้ำจืดที่อยุธยา มากินปลาทะเลแถบบางตะบูน บ้านแหลม เพชรบุรีบ้างครับ ที่จริงไปบ่อยเขียนอยู่หลายครั้ง

เรื่อง / ภาพ สุธน สุขพิศิษฐ์

สลับจากกินอาหารปลาน้ำจืดที่อยุธยา มากินปลาทะเลแถบบางตะบูน บ้านแหลม เพชรบุรีบ้างครับ ที่จริงไปบ่อยเขียนอยู่หลายครั้ง ถึงจะไปบ่อยอย่างไรก็ยังกินไม่หมด

ตาม ความรู้สึกทั่วไป อาหารทะเลมีทุกที่ที่มีทะเล และอาหารทะเลนั้นก็หนีไม่พ้น กุ้งขาว ปูม้า ส่วนปลานั้นก็หลากหลาย ปลากะพง ปลาเก๋า ปลาอินทรี ปลาทู ปลาโฉมงาม ปลาใบปอ สุดแล้วแต่ว่าใครจะจับอะไรมาได้แล้วเอามาขาย สำหรับสูตรอาหารทะเลโดยทั่วไปก็หนีไม่พ้น แกงป่าปลาเห็ดโคน ต้มส้มปลากระบอก ปลาดุกผัดฉ่า ปลาอินทรีทอดน้ำปลา ส่วนปูม้านั้นนึ่งอย่างเดียว

แต่ ที่ผมชอบบางตะบูนกับบ้านแหลมนั้นเพราะความที่มีแม่น้ำใหญ่ๆ อย่างแม่น้ำบางตะบูนและแม่น้ำเพชรบุรีที่ไหลลงตรงบริเวณแถบนี้ และแม่น้ำทั้งสองสายนี้เป็นน้ำกร่อยย้อนที่ลึกเข้าไปในแผ่นดินไกลมาก เข้าไปตามคลองซอยต่างๆ เยอะแยะไปหมด เมื่อเป็นน้ำกร่อยก็มีต้นโกงกางแน่น และเป็นที่รู้กันว่าป่าโกงกางนั้นเป็นแหล่งกำเนิดเจริญพันธุ์ของสัตว์น้ำทุก ชนิด นั่นเป็นอย่างแรก อย่างที่สองชายทะเลคลองโคน สมุทรสงคราม และบ้านแหลม เพชรบุรีนี้เป็นทะเลโคลนๆ แท้ 100% ไม่มีทรายปน นี่เป็นแหล่งอาหารชั้นยอดของสัตว์น้ำ ไม่ต้องอะไร ดูปลาทูที่ว่ามันอร่อยที่สุดต้องเป็นปลาทูแถบนี้ เมื่อเป็นทั้งแหล่งกำเนิดและเป็นแหล่งอาหารจึงมีสัตว์น้ำที่มีคุณภาพดีที่ สุด ผมยกตัวอย่างที่เราๆ นึกไม่ถึงครับ คือ ปลาไหลทะเล ซึ่งมีอยู่แถวนี้ ปลาไหลทะเลจะอยู่ตามชายตลิ่งดินโคลนแถวปากอ่าว ตัวจะสั้นอ้วนดูไม่น่ากิน แต่นั่นแหละสุดยอด เนื้อจะแน่นมีความมันและความกรอบในตัว เนื้อสีจะออกเหลืองๆ เมื่อกินผัดฉ่าปลาไหลทะเลแล้วจะลืมปลาดุกผัดฉ่าไปชั่วนิรันดร์กาล

พูด ถึงความอุดมสมบูรณ์ในสมัยก่อนแถวนี้มีปลาทูเยอะกว่าสมัยนี้ ชาวบ้านก็เลยทำน้ำปลาจากปลาทู เวลาหมักน้ำปลาได้กำหนดเวลาดีแล้ว ก็เอาใส่ผ้าแขวนให้น้ำปลาค่อยๆ หยดลงอ่างที่รองรับไว้ ที่เรียกว่าน้ำปลาหยดนั่นก็มาจากแถวนี้นี่เอง อีกอย่างในสมัยก่อนเช่นกันเรือออกไปจับปลาได้ปูม้าติดอวนมาเป็นเกวียน ชาวบ้านเขาไม่กินครับ ต้มแล้วสับๆ ให้เป็ดกิน ชาวบ้านเขากินแต่ปูทะเล ที่ส่วนใหญ่ตัวโตเท่ากะละมัง 21 นิ้ว เมื่อมีอย่างนี้กิน เรื่องอะไรที่จะแคะเนื้อปูม้ากินให้เสียเวลา เจ็บนิ้วอีกต่างหาก

มา ถึงเรื่องฝีมือทำอาหารบ้าง ก็มาจากที่มีของเยอะแยะก็เลยมีสูตรอาหารพื้นบ้านมากมายเป็นเงาตามตัว ได้ไอ้นี่มาต้องทำอย่างนี้ ได้ไอ้โน้นมาต้องทำอย่างนั้นอะไรทำนองนี้ ฉะนั้นก็บันเทิงคนชอบกิน ก็นี่แหละที่ผมชอบแถบนี้

ทีนี้มาถึงเรื่อง ที่ไปกินบ้าง ทุกครั้งก็จะกินที่ร้านริมทะเล ตรงปากอ่าวบางตะบูน ในครั้งนี้มีคนแนะนำร้านครัวลุงญา ซึ่งเป็นบ้านริมแม่น้ำมาเปิดเป็นร้านอาหาร เวลาเข้าไปที่ร้านต้องเดินผ่านบ้านชาวบ้าน สนุกดีไปอีกอย่าง ร้านนี้คนแน่นครับ แสดงว่ามีคนรู้จักกันพอสมควร ผมสั่งปูม้านึ่งซึ่งร้านเขาแกะเนื้อมาให้เรียบร้อย หลายคนคงชอบเพราะกินง่าย แต่ผมเคยชินการกินปูม้าที่ต้องแกะกินเอง เพราะมีการลุ้นระทึกว่าตอนแกะกระดองจะมีไข่ด้วยไหม เนื้อปั้นๆ ตรงข้าง อกนั้นแน่นและมีมากแค่ไหน ตอนหักก้ามแล้วดึงเนื้อออกจะหลุดง่ายหรือเปล่า ได้แสดงฝีมือเล็กๆ น้อยๆ สนุกดี แต่เมื่อเขาแกะมาให้ก็ดีไม่เสียเวลา สั่งปลาทูซาเตี๊ยะคือปลาทูนึ่งน้ำปลาใส่พริกแห้ง กระเทียม ขิง นี่เป็นอาหารพื้นบ้าน ยังมีปลากระบอกต้มส้ม หอยหลอดผัดฉ่า ถือว่าใช้ได้ ร้านนี้ใช้เสียงครกแทนเสียงดนตรีขับกล่อม ดีเหมือนกินในบ้านทำอะไรทีก็ตำทีหนึ่ง

ผมไปแถวบางครก ซึ่งทั้งพื้นที่เป็นสวนมะพร้าว ตอนนี้มะพร้าวขายดีไม่พอขาย เนื่องจากทางประจวบคีรีขันธ์เจอปัญหาแมลงดำหนามกินยอดมะพร้าว ซึ่งกำลังกำจัดกันน่าดู ฉะนั้นจึงต้องมาเอามะพร้าวทางเพชรบุรี คุยกับชาวบ้านหลายคนเคยเสียท่าไปกับการโค่นสวนมะพร้าวทำบ่อเลี้ยงกุ้งกุลาดำ ที่ทำตามสมัยนิยมยุคหนึ่ง กุ้งกุลาดำนี่ทำเอาชาวบ้านบาดเจ็บกันระเนระนาด บางคนไปกู้เงินมาขุดบ่อ พอเลี้ยงไปเลี้ยงมาเจ๊งหมดตัว ก็เพราะอาหารกุ้งที่เลี้ยงกุ้งนั้น ใช้โฉนดที่ดินสับละเอียดเลี้ยงกุ้งอย่างเดียวจึงหมดตัว บางคนติดหนี้ธนาคารต้องหนีไปทำงานที่อื่น ค่อยๆ ส่งเงินมาล้างหนี้ ตอนต้องหลบลี้หนีหน้าไปใหม่ๆ เขาเรียกว่า “กู ลา” ไม่ใช่กุลา เดี๋ยวนี้ก็ยังแย่อยู่ครับ มะพร้าวดีจะกลับมาทำสวนมะพร้าวอย่างเก่าก็ไม่ได้ ค่าถมบ่อนั้นเป็นเงินไม่ใช่น้อย ครั้นจะขายให้ใคร คนมาซื้อเจอบ่อเข้าก็เผ่น

ตอนออกจากบางครก ออกมาตามเส้นบ้านแหลมไปตัวเมืองเพชรบุรี เส้นนี้ใช้บ่อยครับ แวะซื้อข้าวหลามริมทาง แถวนี้มีหลายเพิงเผากันตรงเพิงนั่นเอง ฝีมือทัดเทียมกันทั้งนั้น แผงที่ผมซื้อชื่อร้านลูกปลา อร่อยใช้ได้ทีเดียว ข้าวหลามแถวนี้หวานพอดีๆ และไม่เยิ้มด้วยกะทิเหมือนที่ไหนอะไรมนๆ นั่นแหละ

ทีม ผมเป็นจำพวกเห็นอะไรข้างทางดูแปลกตาเป็นไม่ได้ต้องแวบเข้าไป ครั้งนี้ก็เหมือนกันที่เห็นวัดสุทธาวาส มีสะพานข้างแม่น้ำเพชรบุรีน่าสนใจ เลยข้ามไปดู แวะกินน้ำร้านค้าริมทาง ถามทางอีกฝั่งที่ข้ามไปนั้นว่าไปไหน เขาบอกว่าจะไปบ้านแหลมก็ได้ ไปเพชรบุรีก็ได้ ผมลองวิ่งไปทางเพชรบุรี เป็นถนนใหม่เอี่ยมชนิดที่ยังได้กลิ่นยางมะตอยอยู่เลย ถนนจะวิ่งเรียบไปกับคลองชลประทาน วิวสองข้างทางนั้นสวยดิบสุดๆ ท้องนา ต้นตาล ต้นมะพร้าวงามเรี่ยม เห็นทางเลี้ยวเข้าบางหมู่บ้านแล้วอยากเข้าไปแต่คิดว่าเก็บไว้วันหน้าดีกว่า บางที่ปลูกชมพู่เพชรมีไม้นั่งร้านสำหรับเก็บลูก แสดงว่าแถวนี้ดินดี น้ำท่าสมบูรณ์ นึกไม่ถึงครับห่างจากตัวเมืองเพชรฯ แค่ไม่กี่กิโลมีของดิบดีอย่างนี้ด้วย

เย็นก็ตีรถกลับมาทางยี่สาร เข้าคลองโคน แวะกินข้าวเย็นที่ร้านเกษรหน้าวัดคลองโคน นี่เป็นร้านในใจผม ต้องกินให้ได้ถ้ามีโอกาส ต้มส้มปลากระบอก ยำใบชะครามกับกุ้งกุ้ง 5 รส แกงคั่วใบชะครามกับกุ้ง ปลาหมึกผัดกะปินี่ก็ต้องกิน ในเมื่อมาถึงเมืองกะปิแล้วจะไปกินเต้าเจี้ยวได้อย่างไร อร่อยทุกอย่างครับ และถ้าเขาได้ปลาไหลทะเลมาต้องไม่พลาดปลาไหลผัดฉ่า ผมชอบร้านนี้นอกจากฝีมือแล้วมีอัธยาศัยดี แล้วถ้าเย็นสักหน่อยเสียงเรือจะไม่มีแล้ว ปัญหาอย่างหนึ่งคือเสียงเรือที่วิ่งเข้าออกทะเล ซึ่งจะดังหน่อยในตอนกลางวัน พอเย็นแล้วเรือก็กลับเข้าบ้านหมด

หมดวันรื่นฤทัยไปหนึ่งวันครับ ผมจะยังชอบย้ำอยู่เรื่อยๆ ว่า วันหยุดออกไปเที่ยวเถอะครับ เที่ยวดีๆ ไม่ได้สิ้นเปลืองอะไรมาก เดินห้างอาจจะเสียเงินมากกว่า ไปเห็นท้องนาเขียวๆ ก็ชื่นใจ แถมมีให้ดูฟรีอีกต่างหาก ไปเถอะครับ