ความจริงบรรยากาศนั้น เหมาะกับการนอนเป็นที่สุด ไหนจะอุณหภูมิลดต่ำ ฟ้าก็ยังมืด แถมมีน้ำค้างอีกด้วย แต่ก็แปลก การเดินทางค้างแรมในเขตอุทยานฯที่มีแต่ป่าเขากลับมีบางเสียงเรียกให้ต้อง ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ก่อนไก่โห่ แรกๆ ก็ลำบากอยู่เหมือนกัน แต่ไม่นานทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางไปเอง

เป็นประสบการณ์ที่ดีมากยามได้นั่งรอบกองไฟ ทั้งการได้คลายหนาวและรอเวลาน้ำเดือดกับกาแฟอุ่นๆ ให้นั่ง ยืน หรือเดินรอเห็นแสงวันใหม่ในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย

เจ้าหน้าที่ฯตื่นเช้ากว่าพวกเรา โดยมาก่อไฟตั้งน้ำรออยู่ก่อนแล้วถือว่าเป็นน้ำใจที่แม้ไม่ใหญ่โตเช่นในวิธี คิดของความหมายแห่งราคา แต่มูลค่าทางจิตใจที่หยิบยื่นให้ต่อกันในฐานะเพื่อนมนุษย์มันทำให้เรายัง เชื่อได้ว่ามีเรื่องดีๆ มากมายอยู่รอบตัว และเราไม่ควรมองข้าม

แม้ผมจะออกมาจากเต็นท์แทบจะช้ากว่าใครๆ แต่ก็ยังไม่ช้าเกินไปกับการได้มาร่วมวงรอบกองไฟ เพราะทั้งในไออุ่นจากดุ้นฟืนสุมไฟกับรสกาแฟละเมียดในน้ำเดือดจากหม้อต้มช่าง เป็นช่วงเวลาที่ดีเหลือเกิน

กองไฟยังไม่มอดดับตอนที่แสงเช้าเข้ามาแทรกอยู่รอบบริเวณ เจ้าหน้าที่ฯเล่าให้ฟังถึงการปฏิบัติหน้าที่และจับยึดไม้ที่ถูกลักลอบตัดและ แปรรูปได้กลางป่า ไม้ชิงชัน สองแผ่นนั้นยังวางนิ่งอยู่ในเพิงสำหรับจอดรถด้านข้างที่ทำการฯ

ฟ้าสว่างเห็นทางเดิน กาแฟหมดถ้วยกันแล้วจึงเป็นเวลาของการยืดเส้นยืดสายออกกำลังกายยามเช้าด้วย การขึ้นภูเขาไปยัง น้ำตกยูงทอง  ซึ่งเจ้าหน้าที่ฯ บอกว่าช่วงนี้น้ำจะน้อยเพราะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว แต่ทางเดินขึ้นไปสะดวกสบายด้วยมีการปรับสภาพพื้นที่เป็นขั้นบันไดเทปูนอย่าง ดี

ทางดีจริงๆ สมคำบอกกล่าว แต่ต่อให้ทางดีขนาดไหนขึ้นชื่อว่าไต่ขึ้นภูเขาสูงแล้วย่อมหนีไม่พ้นความ เมื่อยที่ทำเอาน่องตึง และเหงื่อซึมได้เลยกว่าจะถึงบริเวณตัวน้ำตกซึ่งเต็มไปด้วยหินก้อนขนาดมหึมา มากมาย จินตนาการดูหากเป็นช่วงหน้าฝนปริมาณน้ำคงเยอะกว่านี้มากและจะท่วมก้อนหิน เหล่านี้ไปด้วยในบางส่วน สังเกตได้จากรอยคราบน้ำ

น้ำที่ไหลลงมาจากชะง่อนหินของลานผาด้านบนทิ้งสายทางความสูงราว 17 เมตร โดยน้ำตกแบ่งได้เป็นสามชั้นใหญ่ๆ ในอดีตเล่ากันมาว่าบริเวณนี้เคยเป็นที่อยู่อาศัยและหากินของฝูงนกยูงที่มี มากมายเต็มท้องทุ่ง อันเป็นที่มาของชื่อน้ำตกยูงทองแห่งนี้

ป่าไผ่ขนาบสองฟากทางเดิน ทางเดินทุกระยะจึงมีใบไผ่แห้งปลิดขั้วร่วงหล่นอยู่เต็มไปหมด หลายช่วงของทางเดินขาลงที่รวดเร็วกว่าขาขึ้น ในเวลาที่แสงสว่างทะลุลอดลงมามากพอ จะสังเกตเห็นวงจรชีวิตรอบตัว ฝูงมดที่ชักแถวเดินตัดผ่านขั้นบันไดทั้งลอดผ่านและย่ำข้ามไปบนใบไผ่ที่ร่วง ปกคลุมพื้นดิน 'คน' กับ 'มด' จึงใช้เส้นทางเดินเดียวกัน

แน่นอนว่ามดทั้งฝูงหรือแม้แต่มดตัวใดตัวหนึ่งคงไม่สามารถเหยียบย่ำคนได้ ฉะนั้นไม่ว่าจะเรียกตัวเองว่ามนุษย์หรือคน เราควรระมัดระวังอย่าเผลอไปเหยียบฝูงมดเข้า ในเมื่อทางออกกว้างทำไมต้องไปเบียดเบียนกันด้วย

นอกจากบริเวณน้ำตกแล้วระหว่างทางยังมีหินก้อนใหญ่ๆ อยู่ตลอดข้างทาง บางก้อนด้านบนเรียบคล้ายพื้นกระดานจึงมีใบไผ่และใบไม้อื่นๆ ร่วงลงมาทับกันหนา ส่วนตามซอกหินหากสังเกตดีๆ จะพบพืชชั้นต่ำจำพวกเฟิร์น ไลเคนเกาะอยู่เพราะพืชพวกนี้เติบโตได้ดีในพื้นที่และอากาศที่ชุ่มชื้น รวมถึงไม่ต้องการการหยั่งรากลึก เหล่านี้จึงเป็นความพอเหมาะลงตัวที่ธรรมชาติได้จัดสรรมาแล้ว

สิ่งละอันพันละน้อยในความเป็นธรรมชาติยังเอื้อความรู้ให้กับเราได้เสมอ เป็นความจริงที่นำไปปรับใช้กับชีวิตได้อย่างมีประสิทธิภาพและไม่เคยตกยุค หรือล้าสมัย

ที่สำคัญใครๆ ก็สามารถนำไปใช้ได้

(โปรดติดตามตอนจบสัปดาห์หน้า)