ไป ทะเลทางด้านตะวันตกแถบเพชรบุรีและประจวบคีรีขันธ์ ที่แรกที่หาดเจ้าสำราญนั้น จะเว้นไปก่อนเพราะไปบ่อยมาก หัวหินไม่เอาเด็ดขาด เบื่อคนเยอะแยะ ครั้นจะไปไกลถึงบ้านกรูดก็ไกลเกิน ตอนไปไม่เท่าไหร่ยังกระฉับกระเฉงดี แต่นึกถึงตอนขากลับแล้วเหนื่อยน่าเบื่อที่ต้องตีรถยาวนานๆ

ฉะนั้น ก็จะมีแถวตรงกลางๆ แถบปราณบุรี สามร้อยยอด และตัว จ.ประจวบคีรีขันธ์

พอตั้งเข็มได้ก็เริ่มหาที่พักโดยดูในเว็บไซต์ การที่ดูในเว็บไซต์นี่ผมว่าน่าเวียนหัว พอเห็นดูเข้าท่าหน่อยก็แพงระเบิด 3,000-4,000 บาท พอดูราคาที่ย่อมเยาหน่อย ดูบ้าน ดูภายในบ้าน แล้วเหมือนศาลเจ้า มีม่านระบายสีชมพู หัวเตียงมีพัดสันกำแพง มีโมบายเป็นม่านเปลือกหอยแขวนระโยงระยาง มีลูกกรงระเบียงสีเขียวไข่มุก แล้วอีกอย่างตอนนี้ไม่รู้เป็นอะไร ที่โน่นก็สไตล์บาหลี ที่นี่ก็สไตล์บาหลี ยิ่งเป็นบาหลียิ่งแพง แล้วจะไปอยู่ทำไม ก็ได้แค่บาหลีปลอมๆ อยากอยู่แบบบาหลีจริงๆ ก็ไปเที่ยวบาหลีเสียเลยสิ้นเรื่อง แถมถูกกว่าอีกต่างหาก

ลองดูที่สามร้อยยอด ก็ยังสงสัยว่าเป็นส่วนไหนของสามร้อยยอด เพราะรู้จักแต่อุทยานแห่งชาติที่มีภูเขาสลับกับนากุ้งกุลาดำ เลยลองดูคลองวาฬ ประจวบคีรีขันธ์ ซึ่งผมพอรู้จักอยู่บ้างว่าเป็นชุมชนเล็กๆ เงียบๆ เมื่อห่างจากชุมชนเป็นทะเลสวยดี แต่เล่นน้ำไม่ได้ เพราะชายหาดลาดชันมีคลื่นใต้น้ำ ม้วนดูดเอาคนจมน้ำได้ พอดูบ้านพักและรีสอร์ต มีชื่ออารายารีสอร์ทที่ดูเข้าท่าแต่เต็ม ก็ดูคลองวาฬ บีช รีสอร์ท ดูรูปที่ลงนั้นพอใช้ได้ ถึงจะปลูกต้นไม้กะหร็อมกะแหร็ม ราคาใช้ได้เลยคืนละ 1,000 บาท และยังว่างอยู่ก็เลยโทร.ไปจองที่นั่น

ออกเดินทางวันเสาร์ กะไปกินข้าวเที่ยงที่ร้านคุณจ๋า หน้าวัดเขายี่สารริมคลองบางตะบูน พอไปถึงร้านต้องกระเด้งออกมาทันที รถจอดเพียบ คนในร้านตรึม เหมือนกินฟรี ไม่ไหวผมเป็นโรคแพ้คน ต้องทนหิวหน่อยตีรถไปหาดเจ้าสำราญ ซึ่งได้ชื่อร้านอร่อยเข้าร้านหนึ่ง เป็นร้านค้าสวัสดิการทหาร ชื่อบ้านสุขสำราญ ซึ่งมีทั้งบ้านพักและร้านอาหาร

ไปถึงที่ก็น่านั่งครับวิวริมทะเล สั่งแกงป่า หอยแมลงภู่ผัดฉ่า ปลาหมึกทอดกระเทียม และไก่ผัดเม็ดมะม่วง สำหรับไก่ผัดเม็ดมะม่วงรายการนี้เป็นของดังขึ้นชื่อของร้านเขา แต่กับข้าวมาทีละอย่างและทิ้งช่วงไปนานมาก แถมบางอย่างในครัวแทงบัญชีออกมาแล้วว่าไม่มี พนักงานที่เป็นแม่บ้านทหารกลับไม่บอก แถมเมื่อสั่งใหม่แล้วก็หายจ้อยเลย ก็เลยเลิกหวัง ไปกินให้จุใจเอามื้อเย็นก็แล้วกัน ผมลืมไปว่าร้านค้าสวัสดิการราชการก็เป็นอย่างนี้แหละ

       ลองเข้าไปวนๆ แถวหาดปราณบุรีคนเยอะแยะ ยิ่งโรงแรมที่มีชื่อเหมือนเทือกเขาอะไรทำนองนั้น มีรถทัวร์จอดเป็นตับ ไม่ไหว เลยตียาวไปถึงประจวบคีรีขันธ์ วนๆ แถวอ่าวมะนาว ในกองบินของกองทัพอากาศอ่าวมะนาวนี่สวยครับ เป็นอ่าวเล็กๆ โอบล้อมด้วยภูเขาลูกเล็กๆ ในทะเล หาดก็กว้างแถมร่มรื่นด้วยต้นสนอีกต่างหาก คนไทยชอบครับทำเลแบบนี้ ถ้ามีร่มเงาต้นไม้ที่แดดส่องไม่ถึงให้นั่งเล่นนอนเล่นได้ น้ำไม่ลึกลูกเด็กเล็กแดงเล่นได้ มีร้านค้ามากๆ แบบนี้เข้าสเปกคนไทยเลย ฉะนั้นผู้คนที่อ่าวมะนาวจึงสูสีกับบางแสน

ผมผ่านอ่าวมะนาวก็เข้าเขตคลองวาฬ คลองวาฬ บีช รีสอร์ท นั้นอยู่ในชุมชนนั่นเองครับ บ้านพักใช้ได้ ต้นไม้ที่เห็นกะหร็อมกะแหร็มในรูปนั้น จริงๆ เต็มพรึ่บแถมตัดแต่งอย่างดี ตรงด้านหลังที่ติดกับทะเลนั้นทำเป็นที่นั่งเล่น ถึงวิวทะเลจะไม่ได้เรื่อง วิวตรงหน้ามีสะพานปลากับแนวกองหินกันคลื่น ที่ดีหน่อยเป็นวิวไกลๆ เห็นภูเขาที่เป็นปลายแหลมยื่นในทะเล ก็พอชดเชยกันได้

สืบหาเรื่องที่กินมื้อเย็น มีร้านให้เลือก 3 ร้านอยู่ในเขตชุมชน ซึ่งหันหน้าร้านออกทะเล

มีร้านหลบมุม เรือนเล และฟ้าทะลายโจร คนที่รีสอร์ตแนะนำให้กินที่ฟ้าทะลายโจร

เป็นร้านน่านั่งครับ แต่ผมไม่ชอบอาหาร เป็นอาหารที่เอาใจคนกรุงเทพฯ เกินเหตุ อะไรๆ ก็ใส่แครอต สั่งทะเลเขียวหวานแห้ง ก็เป็นทะเลผัดเครื่องแกงเขียวหวานใส่ข้าวโพดอ่อนและแครอต แถมมีไข่เจียววางก้นจาน เอาแกงเขียวหวานแห้งโปะทับมา แล้วอีกอย่างเป็นปลากะพงทอดราดพริกผัดสมุนไพร พริกผัดสมุนไพรก็คือตระไคร้กับแครอตใส่พริก ไม่รู้คิดได้อย่างไร แครอตน่ะสำหรับกระต่ายบันนีในการ์ตูนกิน ไม่ใช่คนกิน ผมคิดอย่างนี้แหละ

ตกลงยังไม่ประสบความสำเร็จ ทั้งมื้อกลางวันและมื้อเย็น กลับมานั่งที่นั่งเล่นหลังรีสอร์ตพักหนึ่งแล้วนอน ทำตัวเป็นแก่อนามัย นอนแต่หัวค่ำ

เช้าไปที่ตลาดสด สนุกมาก บรรยากาศพื้นบ้านดี คนที่ขายของส่วนใหญ่ เป็นยาย ป้า น้า พี่ แผงอาหารทะเลก็น่ากิน ปลาเห็ดโคนตัวใสๆ ปลาสีกุน ปลาโอ อยากซื้ออยู่ ป้าที่ขายปลาแห้งยิ่งแล้วใหญ่ มีปลาอินทรีแดดเดียว ปลาสละแห้ง ปลาสละแห้งนี่หากินยากมาก ถ้าได้มาแกงคั่ว จะอร่อยเป็นเลิศ คิดในใจว่าก่อนกลับค่อยมาซื้อ

ป้าที่ขายกะปิก็เชิญชวนให้ซื้อ ดมดูน่ากินครับ แต่ตอนนี้ผมยังมีกะปิคลองโคนตุนอยู่เยอะ กลัวซื้อมาแล้วกินไม่ทัน

ที่น่ากินเป็นอาหารสำเร็จรูปครับมีหลายหม้อ คงต้องอร่อย เพราะขายดีมากตักแทบไม่ทัน มีแกงเผ็ดปลาโอแห้งฉีก แกงไก่ มีปลาหมึกกล้วยต้มเค็มๆ หวานๆ มีหมูชิ้นเค็มหวาน มีปลาราดพริก เห็นแล้วน้ำลายสอ อยากกินแต่เขาไม่มีโต๊ะ เก้าอี้ และจานชาม

มีร้านขนมจีนน้ำยา แบบปักษ์ใต้ขายหน้าตลาดมีโต๊ะเก้าอี้พร้อม มีทั้งน้ำยา น้ำพริก และแกงเขียวหวานไก่ แล้วยังมีผักสดมาให้อีกถาด เรื่องนี้ไม่พลาดอยู่แล้ว สั่งใส่ถ้วยมาอย่างละถ้วย น้ำยานั้นเบิลสองถ้วย อร่อยใช้ได้เลย กินกัน 4 คน ร้อยกว่าบาท ตกลงมาคุ้มค่าประทับจิตเอามื้อเช้าร้านขนมจีนนี่เอง

กินเสร็จมาวนๆ แถวหาดคลองวาฬ สวยครับ เงียบสงบ เห็นแล้วอยากอยู่ที่นั่นนานๆ ชอบความเป็นชุมชน มีความเป็นพื้นบ้าน เรียบๆ พื้นๆ สงบ ไม่มีชีวิตกลางคืน

นี่เป็นการเที่ยวทะเลแค่ครึ่งทางเท่านั้น คงต้องต่ออาทิตย์หน้า ยังมีที่เที่ยวที่กินอีกครับ