บางทีเคยอดคิดเล่น ๆ ไม่ได้ว่าไม่ต้องมีโรงเรียนในระดับมัธยมต้น หรือมัธยมปลายก็ได้มั้ง เพราะไหน ๆ เด็กที่เรียนในระดับชั้นเหล่านี้ส่วนหนึ่งก็ไปอยู่ตามสถาบันกวดวิชา

ไม่ว่าจะเป็นแถวเซ็นทรัล ปิ่นเกล้า

อาคารวรรณสรณ์ พญาไท

อาคารสยามกิตต์ @ สยามสแควร์

และอื่น ๆ อีกมากมาย

โดยเฉพาะเด็กมัธยมต้นที่กำลังสอบเข้าโรงเรียนดัง ๆ ในระดับชั้นมัธยมปลาย หรือเด็กมัธยมปลายที่กำลังสอบตรง และสอบแอดมิสชั่นเข้ามหาวิทยาลัยดังต่าง ๆ และไม่เฉพาะแต่เด็กในกรุงเทพฯเท่านั้น

เด็กต่างจังหวัดบางคนถึงกับมาอาศัยญาติพี่น้อง เปิดโรงแรม เช่าอพาร์ตเมนต์กับเพื่อน ๆ หรือถ้ามีสตางค์หน่อยก็นั่งเครื่องบินมาเรียนกันทุกเสาร์-อาทิตย์เลยทีเดียว

ถามว่าเพื่ออะไร ?

เพื่อให้ลูกของตัวเองสอบติดมัธยมปลายโรงเรียนดัง และสอบติดมหา′ลัยที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ รวมถึงสอบติดคณะอื่น ๆ ที่พ่อแม่อยากให้ลูกเรียน หรือคณะอื่น ๆ ที่ลูกอยากเรียนจริง ๆ ซึ่งตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผมทำข่าวการศึกษา

มีโอกาสไปเดินสำรวจตามอาคารเหล่านั้นบ้าง ยิ่งหลัง ๆ เกือบจะกลายเป็นเด็ก′หยาม (สยาม) ไปเสียแล้ว เพราะไปบ่อยมาก จึงพบว่าในทุกเย็น-ค่ำของทุกวันบริเวณอาคารสยามกิตต์ @ สยามสแควร์ หรือเช้าจดเย็นของทุกเสาร์-อาทิตย์ อาณาบริเวณโดยรอบโรงแรมโนโวเทล สยามสแควร์ต่างคลาคล่ำไปด้วยเด็กมัธยมต้น และมัธยมปลาย

ยิ่งเฉพาะเด็กมัธยมต้นเห็นจะมากเป็นพิเศษ

เพราะพวกเขากำลังเตรียมตัวสอบเข้ามัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนดังต่างๆ ในมหานครกรุงเทพซึ่งส่วนหนึ่งกำลังเปิดรับสมัครออนไลน์และอีกส่วนหนึ่งปิดรับสมัครไปแล้วแต่กำลังจะสอบราวปลายเดือนมีนาคม-เมษายนนี้

ดังนั้น ไม่ว่านักเรียน ผู้ปกครอง ติวเตอร์ทั้งในส่วนของสถาบัน และติวเตอร์ที่เป็นนักเรียนรุ่นพี่จากโรงเรียนดังเหล่านั้น, นิสิต-นักศึกษารุ่นพี่ รวมไปถึงติวเตอร์ที่เป็นอาจารย์จากโรงเรียนต่าง ๆ จึงเดินกันขวักไขว่อยู่เต็มไปหมด

ผมไม่รู้ว่าเฉลี่ยแล้วเงินหมุนเวียนต่อสัปดาห์เท่าไหร่

เพราะนักเรียนแต่ละคนต้องเรียน 2-3 ชั่วโมงอย่างต่ำถ้าเป็นคอร์สของสถาบันกวดวิชาก็อยู่ราว 5,000-8,000 บาท/คอร์สแต่ถ้าเป็นติวเตอร์นักเรียน-นิสิต-นักศึกษารุ่นพี่ก็ชั่วโมงละ300-500 บาท แต่ถ้าเป็นติวเตอร์ระดับอาจารย์อยู่ที่ชั่วโมงละ 600-800 บาท

เรียนกันทุกวันไม่เว้นวันหยุดนักขัตฤกษ์

ลองคำนวณดูสิครับว่าเงินหมุนเวียนอยู่เท่าไหร่

นี่ไม่นับสถาบันกวดวิชาและติวเตอร์ที่ไปสิงสถิตอยู่แถวเซ็นทรัลปิ่นเกล้าตามร้านกาแฟฟาสต์ฟู้ดฟู้ดคอร์ตรอบๆมหานครกรุงเทพ ระเรื่อยไปอาคารวรรณสรณ์, จามจุรีสแควร์ และอื่น ๆ อีกมากมาย

เงินคงสะพัดมากกว่านี้

จนทำให้ผมอดคิดจริง ๆ ไม่ได้ว่ายุบโรงเรียนมัธยมต้น มัธยมปลายไปเลยดีไหม แล้วนำค่าเทอม ค่าใช้จ่ายแต่ละปีมาเสียเพียงครั้งเดียวให้กับผู้ที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจกวดวิชาทุกคน เพราะครูที่สอนตามโรงเรียนต่าง ๆ ไม่มีผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาเลย จึงปล่อยให้เด็ก ๆ ต้องหันมาพึ่งพาความรู้จากข้างนอก

หรือยุบกระทรวงศึกษาธิการไปเลยดีไหม ที่ปล่อยให้การศึกษาของบ้านเราบิดเบี้ยวอยู่ในขณะนี้

เวรกรรมจริง ๆ

เพราะค่านิยมผิด ๆ เท่านั้นที่เชื่อว่าถ้าจบจากโรงเรียนชั้นนำ มหา′ลัยชั้นนำจะทำให้ลูกหลานของตนเองมีศักดิ์และศรีในสังคมสูงกว่าคนอื่น ๆ โดยลืมคิดไปว่าชีวิตในความเป็นจริงคนละเรื่องเลย

เขาต้องมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนในชีวิตการทำงาน

เนื่องจากการทำงานจะเป็นดัชนีชี้วัดว่าคุณถูกหล่อหลอมมาอย่างไรเป็นคนมีคุณภาพหรือไม่และเป็นคนที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนทางปัญญาหรือไม่ซึ่งเรื่อง"ความอ่อนน้อมถ่อมตนทางปัญญา" เป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่ฝ่ายทรัพยากรบุคคลของ "กูเกิลสหรัฐอเมริกา" พิจารณาเป็นข้อแรก ๆ ในการเลือกคนเข้าทำงาน

เขาไม่ต้องการคนที่จบโรงเรียนดัง มหา′ลัยดัง ๆ และไม่ต้องการคนที่จบเกรดเฉลี่ยสวยสดงดงาม เพราะเขาเชื่อจากการวิจัย และประสบการณ์จากการรับสมัครบุคลากรเข้ามาทำงานมาอย่างยาวนานว่าคนเหล่านี้ไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนทางปัญญา

คิดว่ากูเก่งกูเจ๋ง

กูจบจากมหา′ลัยชั้นนำของโลก

และกูก็น่าจะดีกว่าพวกที่จบมหา′ลัยต่ำชั้นกว่า

ที่สุดคนเหล่านี้ไม่สามารถทำงานสร้างสรรค์อะไรได้เลยเพราะติดกับดักของความเก่งซึ่งตรงกันข้ามกลับคนที่ไม่ได้จบจากมหา′ลัยชั้นนำของโลกแต่เรียนระดับธรรมดาและตอนเรียนมหา′ลัยก็ทำกิจกรรมต่างๆ มากมายแต่กลับคิดเป็นระบบ และสร้างสรรค์ผลงานต่าง ๆ มากมาย จนกลายเป็นแพลตฟอร์มใหม่ที่ทำให้กูเกิลนำไปต่อยอดจนกลายเป็นธุรกิจใหม่ทุกวันนี้

ทุกวันที่เกิดจากคนที่มีความอ่อนน้อมทางปัญญาทั้งสิ้น

แล้วนักเรียนในบ้านเราล่ะ

ผมไม่อยากพูดถึงเลย

ใครก็ได้ช่วยตอบแทนผมที?